Celio Piccolomini
| Kardynał prezbiter | |
,_RP-P-1909-4381.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1609 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 maja 1681 |
| Arcybiskup Sieny | |
| Okres sprawowania |
1671–1681 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
29 października 1656 |
| Kreacja kardynalska |
14 stycznia 1664 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
29 października 1656 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
Celio Piccolomini (ur. w 1609 w Sienie, zm. 24 maja 1681 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1609 roku w Sienie, jako syn Alessandra Piccolominiego i Lucreazii Ugurgieri[1]. Studiował na Uniwersytecie w Sienie, gdzie uzyskał doktorat z prawa[1]. Po studiach udał się do Rzymu, gdzie praktykował prawo i wstąpił na służbę do Kamery Apostolskiej[1]. Następnie został osobistym szambelanem Aleksandra VII i kanonikiem bazyliki watykańskiej[1]. 16 października 1656 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Cezarei, a 13 dni później przyjął sakrę[2]. Dwa tygodnie później został mianowany nuncjuszem apostolskim we Francji[2]. Jego zadaniem było doprowadzenie do pokoju pomiędzy Francją a Hiszpanią i uzyskanie wsparcia Węgier przeciwko Turkom[1]. Około 1663 roku wyjechał z Paryża i udał się do Cambrai[1]. 14 stycznia 1664 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Pietro in Montorio[2]. 18 marca 1671 roku został arcybiskupem Sieny[2]. Zmarł 24 maja 1681 roku w Sienie[1].